بدهی ارشد و فرعی به رتبه آنها در پشته سرمایه یک شرکت اشاره دارد. در صورت انحلال ، بدهی ارشد ابتدا پرداخت می شود ، در حالی که بدهی فرعی فقط در صورتی که وجوه پس از پرداخت بدهی ارشد باقی بماند ، پرداخت می شود. برای جبران یک سرمایه گذار برای ریسک ، بدهی فرعی نرخ بهره بالاتری نسبت به بدهی ارشد دارد.
پشته سرمایه
برای درک بدهی های ارشد و فرعی ، ابتدا باید پشته سرمایه را مرور کنیم. سرمایه پشته اولویت منابع مختلف سرمایه ، از جمله بدهی ارشد ، بدهی های فرعی و حقوق صاحبان سهام را در اختیار دارد. پشته دو یافته را نشان می دهد. اول ، در صورت پریشانی مالی ، به طلبکاران ارشد بدهی پرداخت می شود ، در حالی که سهامداران پس از پرداخت کلیه طلبکاران ، آنچه را که باقی مانده است تقسیم می کنند. ثانیا ، مشخصات بازده بدهی و حقوق صاحبان سهام با لیست اولویت ها معکوس است. سهامداران با سهام عدالت بالاترین مشخصات بازده را دارند ، در حالی که طلبکاران ارشد بدهی کمترین میزان را دارند.
نمای کلی بدهی ارشد
چند مؤلفه اصلی در بدهی های ارشد وجود دارد. به طور معمول ، شرکت ها دارای یک خط چرخشی از تسهیلات اعتباری و ترانس های مختلف وام های ترم هستند. کل بخش بدهی ارشد معمولاً 50 ٪ از بودجه را در یک خرید به خود اختصاص می دهد ، که تقریباً برابر با دو تا سه برابر بدهی به EBITDA یا دو برابر پوشش بهره است. به عنوان مثال ، اگر EBITDA یک شرکت پایدار و قابل اعتماد باشد ، شاید بانک ها دو تا سه برابر EBITDA خود را برای بدهی های ارشد خود به شرکت قرض دهند. مثال دیگر این شرکت را ملزم به تولید جریان نقدی کافی برای تأمین هزینه بهره بدهی های ارشد دو بار می کند.
وام دهندگان بدهی ارشد مشترک شامل بانکهای تجاری ، شرکتهای اعتباری و شرکتهای بیمه است.
اهرم و بازگشت
چگونه بدهی بر بازده سهام تأثیر می گذارد؟یک سرمایه گذار می تواند از بدهی های ارشد و فرعی برای افزایش بازده سهام استفاده کند. با گذشت زمان ، با رشد یک تجارت ، ساختار سرمایه اصلی یک شرکت نیز تغییر می کند. بیایید فرض کنیم که پشته سرمایه در سال اول 40 ٪ بدهی ارشد ، 20 ٪ بدهی فرعی و 40 ٪ سهام بود. چگونه این تغییر در یک افق زمانی سه تا پنج سال خواهد بود؟
با رشد و گسترش تجارت ، قطعه سهام در طی سه تا پنج سال آینده به طور قابل توجهی رشد خواهد کرد. قطعه بدهی فرعی همچنان یکسان خواهد بود ، در حالی که قطعه ارشد بدهی کوچک خواهد شد ، زیرا اصلی آن در دوره استهلاک خود بازپرداخت شده است. از این رو ، ارزش تجارت افزایش یافته است ، اما اکثر این رشد فقط به سهامداران منتقل شده است. این نرخ رشد در حقوق صاحبان سهام به این صورت است که بنگاه های سهام خصوصی نرخ بازده داخلی (IRR) را تولید می کنند. دامنه استاندارد IRR معمولاً بین 20 تا 30 درصد بازده است.
از دیدگاه یک شرکت سهام خصوصی ، مهم است که میزان سهام سرمایه گذاری شده بازده کافی را ارائه دهد. با این حال ، اگر شکاف بودجه وجود داشته باشد ، معمولاً پر از بدهی فرعی است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مدل سازی بدهی ، استفاده از اهرم و محاسبه IRR ، لطفاً به دوره های مدل سازی مالی ما مراجعه کنید.
نمای کلی بدهی فرعی
با ادامه بحث ما در مورد بدهی های ارشد و فرعی ، بیایید پشته سرمایه را به بدهی های فرعی منتقل کنیم ، که به عنوان هر نوع بدهی در نظر گرفته می شود که تا زمانی که تمام بدهی های ارشد به طور کامل پرداخت نشود ، پرداخت نمی شود. با این حال ، حتی در بدهی فرعی ، انواع مختلف وام با اولویت های مختلف نیز وجود دارد. انواع بدهی های فرعی شامل اوراق بهادار با بازده بالا ، mezzanine با و بدون ضمانت ، پرداخت در یادداشت های نوع (PIK) و یادداشت های فروشنده ، به ترتیب از بالاترین تا پایین ترین اولویت ها سفارش می دهد. راه دیگر برای بیان اولویت های مختلف اوراق بهادار با مقیاس فرعی است. به عنوان مثال ، اوراق قرضه با بازده بالا کمترین فرعی را دارند ، در حالی که یادداشت های فروشنده بالاترین آنها را دارند.
برای سطح مختلف فرعی ، سطح مختلفی از بازده مورد انتظار وجود دارد. بنابراین ، سرمایه گذاران بر اساس این ریسک تصمیم می گیرند و تجارت را پاداش می دهند. به عنوان مثال ، سرمایه گذاران اوراق بهادار با بازده بالا بالاترین اولویت را برای جمع آوری بدهی در صورت پریشانی مالی دارند اما کمترین بازده را از کلیه طلبکاران بدهی فرعی متحمل می شوند. از طرف دیگر ، طلبکاران یادداشت فروشنده کمترین اولویت را برای جمع آوری بدهی دارند اما بالاترین بازده مورد انتظار از همه وام دهندگان را متحمل می شوند.
سرانجام ، با افزایش فرعی ، رقیق شدن سهام افزایش می یابد. بنابراین ، برای مدیریت مهم است که به دنبال منابع سرمایه در بالای پشته سرمایه برای به حداقل رساندن رقت سهام عدالت باشد.
بدهی فرعی پایدار
یک تجارت فقط می تواند بدهی زیادی را به خود اختصاص دهد. بنابراین یک شرکت چقدر می تواند بدهی فرعی را اداره کند؟
اقدامات متعددی برای تخمین حداکثر بدهی فرعی یک شرکت وجود دارد:
- نسبت بدهی به نسبت EBITDA 5-6 بار. همانطور که در بالا ذکر شد ، بدهی ارشد به طور معمول 2-3 برابر بدهی به EBITDA را تشکیل می دهد ، از این رو باقی مانده برای بدهی های فرعی
- EBITDA به سود نقدی حدود 2 بار
- حداقل بودجه سهام 30 ٪ -35 ٪
ساختار سرمایه مناسب باید در این محدودیت ها ساخته شود.
رتبه بندی اعتباری و بدهی با بازده بالا
اوراق قرضه با بازده بالا اوراق بهادار عمومی است و این امکان را برای معاملات در یک بازار ثانویه فراهم می کند. با این حال ، امور مالی mezzanine قابل تجارت نیست.
به منظور درک خطرات خرید اوراق قرضه ، آژانس های رتبه بندی اعتباری براساس ارزیابی ریسک پیش فرض ، نمرات اعتباری را در هر اوراق ارائه می دهند. اوراق قرضه با رتبه AAA با کمترین احتمال پیش فرض امن ترین است ، در حالی که اوراق قرضه با رتبه D کمترین امنیت را دارند و بیشترین احتمال پیش فرض را دارند. علاوه بر این ، اوراق قرضه با رتبه BBB- و بالاتر به عنوان درجه سرمایه گذاری در نظر گرفته می شوند ، در حالی که اوراق با رتبه BB+ یا پایین تر به عنوان درجه غیر سرمایه گذاری ، بازده بالا یا اوراق ناخواسته در نظر گرفته می شوند.
بدهی mezzanine
بدهی Mezzanine یک امنیت غیر قابل قبول است که تابع بدهی ارشد است. این غالباً بازپرداخت گلوله ای دارد ، بازپرداخت نقدی جمع شده و می تواند ضمانت نامه سهام را به خود اختصاص دهد. ضمانت نامه سهام در معرض وام دهندگان در برابر سهام صعودی در بالای بازده مورد انتظار در پرداخت های واقعی بهره قرار می دهد.
همچنین ، بدهی mezzanine شامل سهام وام قابل تبدیل است که می تواند به طور کامل به سهام یا سهام ترجیحی قابل تبدیل تبدیل شود ، که می تواند کاملاً به سهام ترجیحی تبدیل شود.
بدهی با ضمانت نامه ، سهام وام قابل تبدیل و سهام ترجیحی قابل تبدیل همگی دارای قرار گرفتن در معرض سهام عدالت است که در امنیت بدهی ساخته شده است.
mezzanine برمی گردد
وام دهندگان mezzanine به طور معمول نرخ بازده داخلی (IRR) 15 ٪ تا 20 ٪ را هدف قرار می دهند. IRR از چندین مؤلفه تشکیل شده است. اولین مورد سود نقدی است که توسط شرکت به سرمایه گذار پرداخت می شود. قطعه دوم ، علاقه جمع شده است که علاقه ای به بازپرداخت با مدیر است. این دو مؤلفه شامل بازده قراردادی است که شرکت به طلبکاران مدیون است. مؤلفه نهایی قرار گرفتن در معرض سهام صعودی از ضمانت نامه است. این ضمانت ها به طور معمول 3 ٪ تا 10 ٪ از ارزش پس از اظهارات تجارت هستند که به طور قابل توجهی IRR یک سرمایه گذار بدهی را افزایش می دهد.
قرائت های مرتبط
با تشکر از شما برای خواندن این راهنما به بدهی های ارشد و فرعی. برای ادامه یادگیری و پیشرفت حرفه خود ، ما این منابع اضافی CFI را در زیر توصیه می کنیم:
