بله ، دادن پول به افراد بسیار فقیر زندگی خود را بهتر می کند - فقط از اکوادور بپرسید

آیا ریشه کن کردن فقر ، هدفی که سازمان ملل امیدوار است تا سال 2030 به آن برسد ، واقعاً امکان پذیر است؟تحقیقات جدید خارج از اکوادور می گوید بله - اگر دولت ها مایل به پرداخت هزینه آن هستند.

طبق مطالعه ای از جایزه توسعه انسانی اکوادور (Bono de Desarrollo Humano یا BDH) توسط موسسه تحقیقات اقتصادی و اجتماعی Unu Maastricht در مورد نوآوری و فناوری (UNU-MERIT) ، انتقال مستقیم نقدی به طور قطعی تحرک اجتماعی یا توانایی توانایی آن را بهبود بخشیده است. افراد یا خانواده ها برای حرکت بین اقشار اجتماعی. و این امر به خانواده های فقیر کمک کرده است که از فقر صعود کنند ، به ویژه هنگامی که توسط سایر برنامه های اقتصادی در نظر گرفته شده اند.

پول دستی

BDH اکوادور یک انتقال پول نقد است که هر ماه به خانواده های بسیار فقیر داده می شود ، تا زمانی که فرزندانشان به طور مرتب در کلینیک های مدرسه و بهداشت شرکت می کنند. از سال 2003 ، هر خانواده ذینفع صرف نظر از اندازه خانوار ، هر ماه 15 دلار دریافت کرده اند (اکوادور از دلار آمریکا استفاده می کند). این مبلغ در سال 2007 به 30 دلار افزایش یافت ، 35 دلار در سال 2009 و 50 دلار در سال 2013.

بر خلاف برنامه های مشابه در سایر کشورهای آمریکای لاتین ، از جمله Prospera مکزیک و Bolsa Familia برزیل ، جایی که نظارت بر حضور دانش آموزان و رعایت تغذیه کاملاً دقیق است ، در شرط اکوادور تا حدودی نرم است.

به خوبی شناخته شده است که نقل و انتقالات نقدی به طور مثبت بر دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزش با کیفیت تأثیر می گذارد ، همانطور که شواهدی از 30 کشور در حال توسعه نشان می دهد. آنها همچنین ثابت شده اند که برای بهبود عرضه نیروی کار و تجمع دارایی های خانوادگی ، تقویت شبکه های اجتماعی و تحریک بازارهای محلی.

اما ادبیات در مورد اثرات طولانی مدت چنین نقل و انتقالات کمیاب است.

با استفاده از داده های پانل اداری که بیش از ده سال جمع آوری شده است ، مطالعه UNU-MERIT تعیین کننده های تحرک اجتماعی در اکوادور را در یک شاخص رفاه چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و نشان دهنده اهمیت ابعاد مختلف شرایط فقر ساختاری است.

این تلاش برای پاسخ به چنین سؤالات مهم در سطح کلان ، مانند پول نقد بیشتر ، با شرط بندی یا بدون شرط ، در واقع تحرک اجتماعی فقرا را افزایش می دهد؟و آیا یک درآمد اساسی مطمئن ، امنیت پایه لازم را برای افراد برای احساس راحتی در پیگیری اهداف خود ایجاد می کند؟

نتایج مقدماتی در مقاله کاری ژانویه 2017 با همکاری Franziska Gassmann و خودم منتشر شد. ما نشان دادیم که BDH تأثیر طولانی مدت مثبت بر افراد و خانواده ها دارد.

بین سالهای 2009 و 2014 ، خانوارهایی که BDH دریافت می کنند ، شاخص رفاه خود را افزایش دادند - به این معنی که ثروت آنها نیز رشد کرد ، همانطور که توانایی آنها برای افزایش در رده های جامعه ، از نظر مطلق و نسبی - بین 12 تا 13. 6 درصد ، در مقایسه با افرادکه انتقال پول نقد را دریافت نکرد.

یافته های ما نشان می دهد که BDH بهزیستی گیرندگان را نه تنها به طور موقت ، بلکه در طولانی مدت بهبود می بخشد و از این طریق تحرک اجتماعی را در بین فقیرترین بخش های اکوادور تقویت می کند.

پول بیشتر ، مشکلات کمتری

مطالعه ما همچنین نشان داد که بهزیستی با انتقال بیشتر نقدی افزایش می یابد. مبلغ انتقال BDH 10 ٪ بالاتر یا 3 دلار اضافی در ماه ، با افزایش رفاه 0. 79 ٪ به 0. 86 ٪ ارتباط دارد.

این پیشرفت در بین خانوارهایی که وام توسعه انسانی دریافت کرده اند (Crédito de Desarrollo Humano ، CDH) ، تنوع BDH که سالانه 600 دلار آمریکا را با هدف ارتقاء سرمایه گذاری های تولیدی پرداخت می کند ، نشان داده شده است. خانوارهایی که این انتقال با انباشت گرا را دریافت کرده اند دارای شاخص رفاه 4 ٪ تا 4. 2 ٪ بالاتر از کسانی هستند که فقط BDH دریافت می کنند.

برای اقتصاددانان و سیاست گذاران ، نتایج تحقیق ما باید تأیید کند که نقل و انتقالات نقدی نباید صرفاً راهی برای اطمینان از حداقل میزان مصرف مواد غذایی ، آموزش و دسترسی به سلامت برای فقیرترین جامعه تلقی شود. در عوض ، آنها ابزاری برای تقویت تحرک اجتماعی طولانی مدت هستند.

یافته ای که اندازه اهمیت دارد نیز قابل توجه است. هرچه خانواده های بیشتری دریافت کنند ، نتایج آنها بهتر می شود.

سرانجام ، نقل و انتقالات اجتماعی مانند CDH که هدف صریح شروع یک تجارت را دارند ، تأثیر قوی تری بر تحرک مطلق دارند. بنابراین ، برای فعال کردن تحرک اجتماعی ، سیاست های ضد فقر باید در جهت بهبود دسترسی به سرمایه فیزیکی و فعالیت های تولیدکننده درآمد (آموزش حرفه ای ، به عنوان مثال و خدمات مالی) انجام شود.

این یافته ها مطابق با این ایده است که شبکه های تأمین اجتماعی نقش تولیدی در جامعه دارند. همچنین شهود ما در مورد ارتقاء ظرفیت های تولیدی را تأیید می کند.

به این معنا ، نقش نقل و انتقالات اجتماعی می تواند و باید غلبه بر به اصطلاح "تله های فقر" مانند محدودیت های اعتباری ، فرصت و هزینه های معامله و تصمیم گیری غیر بهینه ای باشد که می تواند از کمبود شدید ناشی شود.

برای کاهش تله‌های فقر، ابزارهای سیاستی باید ترکیب خانوار (به عنوان مثال، جنسیت و سن) و آسیب‌پذیری‌های اقتصادی (مانند ناتوانی و سطح تحصیلات رسمی، از جمله موارد دیگر) را در نظر بگیرند. انتقال نقدی برای همه معنی یکسانی ندارد. باید با توجه به نیازهای خاص هر خانواده طراحی شود.

این مطالعه همچنین تأیید می‌کند که اگر دولت‌ها امیدوارند محرومیت اجتماعی را برای آسیب‌پذیرترین قشر جامعه، یعنی کسانی که با چیزی فراتر از فقر دست و پنجه نرم می‌کنند، کاهش دهند، باید سیاست‌های تکمیلی را اعمال کنند. قوانین ارتقای سلامت باروری، تقویت برابری جنسیتی، و کاهش شکاف فرصت‌ها بین گروه‌های قومی یا بین مناطق شهری و روستایی، کمک‌های نقدی مانند BDH را برای آن‌ها افزایش می‌دهد.

رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه شرط لازم برای کاهش فقر است، اما هرگز کافی نبوده است. اگر به درستی طراحی و تکمیل شود، نقل و انتقالات نقدی می تواند تأثیری دگرگون کننده بر فقیرترین اعضای جامعه داشته باشد. آنها می توانند به طور موثر و کارآمد مصرف را روان کنند، تحرک اجتماعی را تقویت کنند - و احتمالاً فقر جهانی را ریشه کن کنند.

این مقاله در ابتدا در The Conversation منتشر شد. مقاله اصلی را بخوانید.

«بله، دادن پول به افراد بسیار فقیر زندگی آنها را بهتر می‌کند — فقط از اکوادور بپرس» اثر آندرس میدروس مورا تحت مجوز Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4. 0 بین‌المللی مجوز دارد. مجوزهای فراتر از محدوده این مجوز ممکن است در The Conversation در دسترس باشد.